oficjalnie
Dokumentacja tego, co robiłeś, gdzie i od kogo się uczyłeś bez współczesnego wymiaru tych doświadczeń nie jest specjalnie intrygująca w czasach, kiedy zapatrzeni jesteśmy w przyszłość.
Historii używamy najchętniej, kiedy jest nam z nią po drodze. Powierzchownie i instrumentalnie. Upraszczamy ją interpretując wyłącznie przez pryzmat dokumentów. Gubimy sens, emocje, znaczenia.
A jednak porządek musi być. Oficjalnie to ukłon w stronę przemijającej kultury curriculum vitae. Nigdy nie miałem dla niej specjalnego sentymentu. Rekrutując/angażując/tworząc zespoły i realizując kolejne projekty zawsze staram się budować nowe, najbardziej adekwatne modele i rozwiązania. Szukać w ludziach, tego co w nich niepowtarzalne.
Jak przystało na portfolio teksty i obrazy, które w nim zamieszczam nawiązują do tego, co się zdarzyło, ale są też aktualnym komentarzem i opisem aktywów, a nie tylko spojrzeniem w przeszłość.
Czy zawsze będziemy tak gonili zapatrzeni przed siebie i przekonani, że to miara postępu? Wszystko wskazuje na to, że tak, choć dużych pieniędzy bym nie postawił. Myślę, że czeka nas sporo niespodzianek. Nawet jeśli to nie my gonimy, a nas gonią, dobrze byłoby czasem usiąść wygodniej w tu i teraz. Zmienić lub przynajmniej podregulować niektóre paradygmaty. Pocieszyć się życiem. Temu również służy „stronamleczki.pl”.
Praca
Z wykształcenia, zawodu i przekonania jestem historykiem sztuki, muzykiem, nauczycielem, menedżerem i przedsiębiorcą. W różnych proporcjach. Autorem felietonów, recenzji, opowiadań, a nawet ustaw. Wykładów, artykułów naukowych i z nauką niewiele mających wspólnego. Kuratorem wystaw, producentem nagrań, koncertów, katalogów i książek. Doradcą, pomysłodawcą, ogrodnikiem i menedżerem kultury, organizatorem warsztatów, konkursów, spektakli. Autorem analiz, diagnoz i prognoz społecznych. Konsultantem i ekspertem instytucji publicznych, naukowych, organizacji pozarządowych, firm i osób prywatnych, publicystą. Blogerem i konsekwentnie projektantem zdarzeń.
Coraz częściej, łącząc te doświadczenia, staram się w swoich publikacjach, podczas wykładów, warsztatów i szkoleń, a przede wszystkim w trakcie realizowanych projektów, odpowiadać na pytania dotyczące przyszłości pracy i w jaki sposób możemy tę przyszłość kształtować. W dobie algorytmów, automatów i aplikacji, sztucznej inteligencji i wirtualnej rzeczywistości, nanotechnologii i zabezpieczeń biometrycznych. Fascynuje mnie pogranicze technologii, humanistyki, sztuki określania i realizacji celów. Wszelkie pogranicza.
Przez kilka lat byłem urzędnikiem na takim pograniczu polityki, nauki, dyplomacji i misji społecznej. Bardzo ciekawa praca i dobrze ją wspominam, mimo że za jej sprawą w wyszukiwarkach pojawiam się teraz najczęściej w garniturze i pod krawatem. Nie zawsze tak było i mam nadzieję, że nie jestem przyspawany do tego wizerunku.
Pracowałem też w cegielni, przy budowie i remoncie domów, zakładaniu ogrodów. Teraz łączę pracę doradcy zarządzania, HR i rozwoju dla prywatnych firm z pracą w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy – Państwowym Instytucie Badawczym, dzięki czemu mogę realizować wiele ze swoich zainteresowań i pasji. Szczególnie tych z pogranicza cyberantropologii.
Jestem założycielem i redaktorem naczelnym kwartalnika „Wasz Kurier Codzienny – O!ZNAKI PRACY”. We współpracy z Agnieszką Szczygielską i Elżbietą Kiełczykowską. W styczniu 2020 ukaże się kolejny numer. Mamy plany na przyszłość. Kurier jest częścią projektu związanego z konkursami fotograficznymi i filmowymi, a te z kolei innego związanego z opisem zmian i trendów społecznych związanych ze współczesną pracą. Poświęcone tym zmianom felietony z cyklu Zapiski Latte publikuję w branżowym miesięczniku naukowym „Bezpieczeństwo Pracy”. O wybranych nowych projektach piszę na blogu.
Mam w portfolio kilka przystanków z różnych dziedzin takich jak wiceminister pracy i polityki społecznej; zastępca dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie; kurator Królikarni, Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Warszawie; prezes zarządu, dyrektor generalny Radia Classic 103,7 FM; dyrektor artystyczny programu stypendialnego Agrafka Muzyczna i Wędrownej Orkiestry Agrafki Muzycznej; szef promocji Filharmonii Narodowej w Warszawie; przelotnie wykładowca w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie, ostatnio gościnnie na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie; wspólnie z Jackiem Jonakiem współzałożyciel i współfundator Fundacji Dobrych Pomysłów, szef projektu Wiosenna Orkiestra Warszawskiej Jesieni; copywriter i account supervisor w agencji reklamowej Market Link; dział marketingu w Chicago Symphony Orchestra; stażysta w ramach stypendium im. Josepha Conrada w City of Birmingham Symphony Orchestra; redaktor naczelny magazynu Filharmonia; zastępca dyrektora i nauczyciel saksofonu w Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie, wcześniej nauczyciel w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia im. Oskara Kolberga w Warszawie; saksofonista; asystent w Gabinecie Grafiki i Rysunków Współczesnych Muzeum Narodowego w Warszawie; nauczyciel historii i muzyki w Państwowej Podstawowej Szkole Nr 48 w Warszawie. Przez kilkanaście lat, nie bacząc na funkcje i stanowiska byłem po prostu muzykiem. Nadal zdarza mi się sporadycznie coś zagrać.
Szkoły i wyróżnienia
Georgetown University, School of Foreign Service, ekonomia i stosunki międzynarodowe, stypendium The Pew Charitable Trusts; De Montfort University Leicester, Arts Management and Marketing; Uniwersytet Warszawski, Instytut Historii Sztuki, Wydział Historyczny; California State University, Fresno, saksofon; Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina w Warszawie, saksofon; Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia im. Józefa Elsnera w Warszawie, saksofon; XVII Liceum Ogólnokształcące im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Warszawie; Szkoła Podstawowa nr 122 im. Hanki Sawickiej w Warszawie.
Wyróżnienia, które szczególnie cenię: Labor Mobilis za skuteczne położenie się Rejtanem w obronie swobody świadczenia usług w Unii Europejskiej i setek tysięcy polskich miejsc pracy;
propozycja muzyków Filharmonii Narodowej w Warszawie, żeby być ich kandydatem w konkursie na stanowisko dyrektora naczelnego FN;
medal 100-lecia Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie za wystawę i książkę „Forma człowieka”; Sybilla dla Królikarni za wystawę Fryzjer w trumnie;
nagroda Ernesta w dziedzinie kultury przyznana przez Elżbietę Dzikowską za stworzenie Radia Classic 103,7 FM i pomoc w budowie pomnika Ernesta Malinowskiego;
stypendium im. Josepha Conrada; stypendium The Pew Charitable Trusts; medal szarej komórki przyznany na zakończenie liceum przez nauczycielkę języka polskiego, panią Apolonię Żytkowicz; kilka nagród muzycznych i trzecie miejsce w turnieju o Złotą Piłkę.
Niedawno dowiedziałem się, że jestem na liście 50 znanych absolwentów XVII Liceum Ogólnokształcącego im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Warszawie. Cieszę się, że w towarzystwie moich kolegów, absolwentów z różnych lat – Jacka Jonaka, Jurka Pomianowskiego, Jacka Parola, Marcina Korolca.
Fot. Filip Kurkowski, zdjęcie z cyklu „Zanim meble składało się samemu”.